[ گَ دَ نَ یِ جَ ] (اِخ) گردنه ای است کنار جادهٔ تبریز به سراب میان ارشتناب و کردکندی، واقع در ۵۱۸۰۰گزی تبریز.
لغت‌نامه دهخدا
[ گَ دَ نَ یِ ؟ ] (اِخ) گردنه ای است در راه خرم آباد به دزفول میان قلعهٔ سراب جهانگیر و قلعهٔ فنی، واقع در ۶۸۳۸۰۰گزی تهران.
[ گَ دَ نَ یِ مَ ] (اِخ) گردنه ای است در اصفهان و اراک مابین سعیدآباد گلپایگان و چشمه سفید، واقع در ۲۰۲۲۰۰گزی اصفهان.
[ گَ دَ نَ یِ نَ شِ کَ ] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان گنبدان و کج سنبلی، واقع در ۱۶۶۴۳۰گزی کازرون.
[ گَ دَ نَ یِ ] (اِخ) نام گردنه ای است در کاشان و نطنز میان نوآب و چاله قره، واقع در ۲۷۸۰۰۰گزی تهران.
[ گَ دَ نَ یِ هَ مَ کَ ] (اِخ) گردنه ای است در راه سنندج به همدان میان داشلاق و همه کس، واقع در ۱۳۰۷۰۰گزی سنندج.
[ گَ دَ نَ یِ ] (اِخ) گردنه ای است در راه سنندج و مریوان میان داشبلاغ و مریوان که در ۸۷۰۰۰گزی سنندج واقع است.
[ گَ دَ نَ یِ کَ ری وَ ] (اِخ) گردنه ای است در راه کرمانشاه به نوسود میان قشلاق و گردنهٔ شمشیر، واقع در ۱۱۴۰۰۰گزی کرمانشاه.
[ گَ دَ نَ یِ گُ ] (اِخ) گردنه ای است در راه کازرون به بهبهان میان چنار شاهی جان و شایجو، واقع در ۳۹۰۷۵گزی کازرون.
[ گَ دَ گَ ] (ص) گردنگ که ابله و احمق باشد. || دیوث. (برهان) (آنندراج). به کاف تازی هم آمده است. (فرهنگ رشیدی). و رجوع به گردنگ شود.
[ گَ دَ کَ دَ ] (مص مرکب) کنایه از سرکشی و نافرمانی کردن باشد. (برهان): بار خدائی به سرت اندر است مردم را گر نکنی گردنی.ناصرخسرو.
[ گُ دَ / دِ ] (اِ) عضو مخصوص. (انجمن آرا). میان دو کتف که سنگینی کوله بر روی آن افتد. میان دو شانه. پائین گردن از پشت. - کار از گردهٔ کسی کشیدن؛ بنفع خود او را بکار واداشتن. || کلیه. (فر ...