[ اُ ] (ع ص، اِ) جِ آبی.
لغت‌نامه دهخدا
[ اُ تِ ] (ع ص) کوتاه قد. || بی نسل و فرزند. || قطع کنندهٔ رحم.
[ اِ تَ ] (ع مص) رجوع به اباتت شود.
[ اِ ثَ ] (ع مص) رجوع به اباثت شود.
[ اَ حَ ] (اِ) رجوع به ابوخلسا شود. (تاج العروس در مادهٔ شنجر).
[ اِ حَ ] (ع مص) رجوع به اباحت شود.
[ اِ حی ی ] (ع ص نسبی) ملحدی که همه چیز را مباح شمرد.
[ اِ دَ ] (ع مص) رجوع به ابادت شود.
[ اَ رَ ] (اِخ) آواران. مردم آوار. قومی از اورال و آلتائی که مدت سه قرن در اروپا قتل و غارت کردند.
[ اَ ] (ع ص، اِ) جِ ابریز.
[ اَ ] (ع اِ) جِ منحوتِ آبزنِ فارسی.
[ اِ ] (اِخ) نام پدر عبداللََّه تمیمی که خوارج اباضیه بدو منسوبند.