[ نُ وَ ] (اِ) اَهنُوَد. نام روز اول از خمسهٔ مسترقه. || (اِخ) نام گاتهای اول از پنج گاتها.
لغت‌نامه دهخدا
[ هَ ] (ص نسبی) در بیت ذیل شاید بمعنی کوشا و مجدّ و ساعی باشد: همان کودکش را بفرهنگیان سپردی [ اردشیر ] چو بودی ز آهنگیان بهر برزنی بر، دبستان بدی همان جای آتش پرستان بدی.فردوسی. و شای ...
[ هَ ] (ص نسبی) (از پهلوی آسی نان) منسوب به آهن. از آهن : صف دشمن ترا ناستد پیش ور همه آهنین ترا باشد.شهید بلخی. آنجا که پتک باید خایسک بیهده ست گوز است خواجه سنگین مغز، آهنین سفال. منج ...
[ هَ پَ جَ / جِ ] (ص مرکب) قوی پنجه. پرزور: یکی آهنین پنجه در اردبیل همی بگذرانید بیلک ز بیل.سعدی.
[ هَ ] (ع اِ) تأوُّه. || حصبه، یعنی آبله های خرد که بر تن مردم پیدا آید با تب.
[ هُ ] (اِ) جِ آهو: همه مرگ رائیم پیر و جوان که مرگ است چون شیر و ما آهوان. فردوسی.
[ نَ / نِ ] (ص نسبی) چون آهو. درخور آهو: آن چشم آهوانهٔ عابدفریب بین کش کاروان حسن بدنباله میرود.حافظ.
[ تَ ] (ص مرکب) چون آهو در دویدن. آهودو: سیه چشم و گیسوفش و مشک دم پری پوی و آهوتک و گورسم.اسدی.
[ جَ هْ / جِ هْ ] (نف مرکب / ص مرکب) آنکه جهشی چون آهو دارد. آهوفغند: شیرکام و پیل زور و گرگ پوی و گورگرببردو آهوجه و روباه عطف و رنگ تاز. منوچهری.
[ دِ ] (ص مرکب) ترسنده. شتردل. اشتردل. گاودل. بزدل. مرغ دل. کلنگ دل. بَددِل. غردِل. کبک زهره. گاوزهره.
[ مَ ] (اِخ) اورمزد. یزدان. ربّ اعلی. رب الارباب. فاعل خیر. مقابل آهرمن، فاعل شر، دیو. و هفت فرشته یا امشاسپند وسایط فیض او بدیگر مخلوق باشند.
[ فَ غَ ] (ص مرکب) آهوجه : هم آهوفغند است و هم تیزتک هم آهسته خوی است و هم تیزگام.فرالاوی.