[ مِ ] (ع ص، اِ) جِ آمِره.
لغت‌نامه دهخدا
[ مُ زَ دَ / دِ ] (نف) غافر. بخشاینده. عَفُوّ. غفور.
[ مُ ] (ص مرکب) آمرزشکار. آمرزنده. غافر. غفور. غفار. عَفُوّ. حسن التجاوز. کریم الصفح. جمیل الصفح. رحیم. راحم. بخشاینده : گناه من ار نامدی در شمار تو را نام کی بودی آمرزگار؟نظامی.
[ مُ ] (حامص مرکب) غفران. مغفرت. عفو. صفح. تجاوز. رحمت : جز این کاعتمادم بیاریّ تُست امیدم به آمرزگاریّ تُست.سعدی (بوستان).
[ مُ ] (اِمص) آمرزِش : نشان آمرزیش آن است که دل تو رقّتی یابد و آرامی یابد بطاعت. (کتاب المعارف).
[ مُ ] (ع اِ) آماس. جِ اَمْس.
[ مِ ] (ع ص) امیدوار.
[ مُ لَ ] (معرب، اِ) مُعرّب آمله.
[ مِ / مُ لَ / لِ ] (اِ) آملج. نام درختی هندی که ثمرهٔ آن را نیز آمله گویند. طعم آن ترش و عفص و نازک چون آلوگوجه ببزرگی گردکانی و خردتر درخت آن ببالای گردکان. برگ آن ریزه و انبوه از دو س ...
[ مِ لَ ] (ع ص) تأنیث آمِل.
[ مِ نَ ] (اِخ) نامی است زنان عرب را و ازجمله آمنهٔ بنت عبدالمطلب و آمنهٔ بنت وهب بن عبدمناف زوجهٔ عبداللََّه بن عبدالمطلب مادر رسول صلوات اللََّه علیهما متوفّات ۴۸ پیش از هجرت. و آمنهٔ ب ...
[ مِ ] (ع ص، اِ) جِ آمِن : عارفان زآنند دایم آمنون که گذر کردند از دریای خون.مولوی.