[ اَ ] (ع اِ) جِ حِر (اصل آن حرح) و حِرَة. شرمهای زنان.
لغت‌نامه دهخدا
[ اِ ] (ع مص) تنها کردن. || احراد در سیر؛ شتافتن.
[ اَ ] (ع اِ) جِ حِرز و حَرَز.
[ اَ ] (ع ص، اِ) جِ حارس.
[ اِ ] (ع مص) اِحراش هناء بعیر را؛ آبله ناک گردانیدن قطران شتر را.
[ اَ ] (ع ص، اِ) جِ حَرَض. مردم ضعیف که کارزار نتوانند کرد.
[ اِ ] (ع مص) آهنگ حج کردن. || بحرمت شدن. در حرمتی که هتک آن روا نیست درآمدن. || حرام بکردن. (تاج المصادر). || به ماههای حرام درآمدن. در ماه حرام شدن. (تاج المصادر). || در حرم مکه ...
[ اَ ] (ع اِ) جِ حَرَم و حَریم.
[ اَ رِ ثَ ] (ع اِ) جِ حِراث.
[ اَ رَ ] (ع اِ) از اعلام است. (منتهی الارب).
[ اِ رِ ] (ع مص) برآماسیدن و منتفخ گردیدن از خشم و آماده شدن بدی را. برای شر و غضب ساخته شدن.
[ اِ ] (ع ص) مرد برجامانده که برخاستن نتواند. زمین گیر. زَمِن. حَرَض. مُحرض. حارض. ج، اَحاریض.