[ بَ / بِ لَ گَ ] (اِ مرکب) ابریق و لگنی فلزین برای شستن دست و دهان پیش و بعد از طعام.
لغت‌نامه دهخدا
[ بَ / بِ ] (ص مرکب، اِ مرکب) آفتابه دار.
[ بَ / بِ گُ ] (اِ مرکب) آفتابه و لگنی کوچک که گاه خفتن دارند میختن شب را یا بیماران و پیران را.
(اِخ) تخلص شاعری از مردم ساوه.
[ فَ ] (اِخ) تخلص شاعری از مردم تون (فردوس).
[ زَ / زِ ] (اِ) شعله. زبانه. لهب : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند ز آفرین تو گر باشد آفروزهٔ من.سوزنی. خلیل وار بتان بشکند که نندیشد ز آفرازهٔ نمرود منجنیق انداز.سوزنی. گشت ز انگشت آفرازهٔ ...
[ فُ ] (اِخ) نام قریه ای بماوراءالنهر، و میانهٔ آن با نسف دو فرسنگ و نیم باشد.
[ زَ / زِ ] (اِ) فروزینه. گیره. آتش زنه : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند ز آفرین تو گر باشد آفروزهٔ من.سوزنی. || فتیلهٔ چراغ. پلیته. ذباله. زَم.
(اِخ) نام پادشاهی داستانی از ایران که ضحاک را دربند و مملکت ایران را تسخیر کرد و رسم و راه ظلم ضحاک برانداخت و جهان را بسه فرزند خویش سلم و تور و ایرج بخشید. و او را فَریدون و اَفریدون نیز ...
[ فَ دَ / دِ ] (اِ) جِ آفریده. خلق. خلیقه. مخلوق. مخلوقات. وَری. بریه. (صراح). انام. کائنات.
[ فَ ] (اِ) زه. فری. فریش. افرا. آباد. خَه. خهی. بَه. بَه بَه. پَه. پَه پَه. زهی. پَخ پَخ. آخ. (برهان). اَخ. (برهان). بخ. وَه. وَه وَه. شاباش. شادباش. شادزی. مریزاد. دستخوش. انوشه. انوشه بز ...
[ فَ نِ ] (اِمص) اسم مصدر و عمل آفریدن. خلق. انشاء. ابداع. خلقت. (دهار). اسر. فطرت. (ربنجنی). فطر. (دهار). جبلت. نشأت. بَنیه : حکیما چو کس نیست گفتن چه سود از این پس بگو کآفرینش چه بود.فرد ...