[ اَ بو نُ ] (اِخ) حسن بن ابی یزید القوی. محدث است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بو نُ ] (اِخ) حواس بن صالح. محدث است. او از نافع مولی بن عمر و از او علی بن حجر روایت کند.
[ اَ بو نُ ] (اِخ) سالم بن زریر یا زرین. محدث است و عثمان بن عمر از او روایت کند.
[ اَ بو نُ ] (اِخ) سلیم بن جبیر مولی ابی هریرة. تابعی است.
[ اَ بو نُ ] (اِخ) سلیمان. محدث است و از انس روایت کند.
[ اَ بو نُ ] (اِخ) سلیمان بن جابر. مولی ابی هریره تابعی است.
[ اَ بو نُ ] (اِخ) مبارک بن حسّان. محدث است.
[ اَ بو یَ ] (اِخ) ابرهةبن صباح حبشی. صاحب فیل که در تنزیل آمده است. رجوع به ابناء شود.
[ اَ کَ ] (ع ن تف) شب خیزتر. سحرخیزتر: ابکر من غرابٍ.
[ اَ کَ ] (اِخ) نام جائی به بصره.
[ اَ بَ ] (اِخ) نام شهری یا قصبه ای بوده است نزدیک شیراز.
[ اَ ] (ص نسبی) (مرکب از اب، پدر + یای نسبت) پدری. صُلبی. مقابل امی و بطنی. - اخت ابی؛ خواهر پدری. خواهر صلبی.