[ شُ مَ / مِ ] (نف مرکب) آنکه حرفتش آشرمه دوختن است.
لغت‌نامه دهخدا
(اِ) فضول چیزی: آشغال سبزی. آشغال کلّه. || سقط. نابکار. افکندنی. آخال. آشخال. خاش و خش. خش و خاش. خاشک. خاشاک. خاش و خماش. خماشه. خماش. آقال. داس و دلوس. حثاله. خس. || دَمِ جارو. خاکروبه ...
[ بَ ] (نف مرکب) آشخال برچین. آنکه خاش و خش از معابر برچیند چون پاره های جامه و خرده های چوب و پوست انار و مانند آن و با فروش آن معاش او باشد. || مجازاً و بتحقیر، سخت بی سروپا.
[ کَ لْ لَ / لِ ] (اِ مرکب) افکندنیها از استخوانهای خرده و غضروفها و مانند آن از طعام موسوم به کیپا و کله پاچه. || (ص مرکب) سخت بی ارز. بسی بی سروپا (مردم).
[ شُ تَ / تِ ] (ن مف / نف) خشمگین. بخشم آمده. مقابل آهسته : گهی آرمده و گه آرغده گهی آشفته و گه آهسته.رودکی. میغ چون ترکی آشفته که تیر اندازد برق تیر است مر او را مگر و رخش کمان. فرالاوی. ...
[ شُ تَ / تِ ] (حامص مرکب) چگونگی و صفت آشفته حال.
[ شُ تَ / تِ طِ ] (ص مرکب) پریشان خاطر.
[ شُ تَ / تِ ] (حامص مرکب) تندخویی.
[ شُ تَ / تِ زْ / زِ ] (ص مرکب) آشفته روز: دست نوازشی چو بزلف آشنا کنی غافل مشو ز صائب آشفته روزگار.صائب.
[ شُ تَ / تِ ] (ص مرکب) فقیر. || شوریده. مجذوب (باصطلاح صوفیه و عرفا): نه بم داند آشفته سامان نه زیر به آواز مرغی بنالد فقیر.سعدی.
[ شُ تَ / تِ عَ ] (ص مرکب) آشفته دماغ.
[ شُ تَ / تِ ] (ص مرکب) کالیده موی. ژولیده موی. اشعث. شَعثاء.