[ اَ مَ ] (اِخ) ایوب بن سوید. محدث است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ مَ ] (اِخ) عبدالأعلی بن ابی المساور. از روات است.
[ اَ مَ ] (اِخ) عبدالرحمن بن حسین موصلی زجاج. از روات است.
[ اَ مَ ] (اِخ) عقبةبن خالد السکونی. معروف به مجدر. تابعی است و احمدبن حنبل در مسند خویش از او روایت کند.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) تابعی است. او از عمر، و از او عبدالوارث روایت کند.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) جلیلی. استاد کعب الاحبار. تابعی است. کنیت وی در اوّل اباالسمؤل بود و ابوبکر بدو کنیت ابومسلم داد.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) الخزاعی. صحابی است.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) خولانی التمیمی. عبداللََّه بن ثوب یا عبداللََّه بن عوف از کبار تابعین است و بزمان رسول صلوات اللََّه علیه در یمن اسلام آورده است. مولد او به سال ۵۰ هـ . ق. و وفات وی به ...
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) دمشقی. شافعی. از شاگردان امام غزالی. او راست: احکام الخنثی.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) سلمةبن الا کوع. صحابی است.
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) شامی. یکی از بلغای زبان عرب. (ابن الندیم).
[ اَ مُ لِ ] (اِخ) صاحب الدعوة. رجوع به ابومسلم مروزی شود.