[ اُ ] (ع اِ) گله یا گروهی از پرندگان. || گروهی از اسبان. || گروهی اشتران. || پی درپی آینده از ایشان. ج، ابابیل.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ لُ ءْ لُ ءَ ] (اِخ) الهنی. محدث است. و ولیدبن ابی زینب از او روایت کند.
[ اَ ] (اِخ) الخزاعی. صحابی است. و بعضی نام او را ابن لاس گفته اند.
[ اَ ] (اِخ) محمدبن اسود. صحابی است.
[ اَ لُ بَ ] (اِخ) جدّ عمارةبن حمزة الکاتب است.
[ اَ لَ بی بَ ] (اِخ) اشهلی. رجوع به ابولبیبهٔ انصاری شود.
[ اَ لَ بی بَ ] (اِخ) انصاری اشهلی. صحابی است.
[ اَ لُ بَ نا ] (اِخ) شیطان. دیو. ابلیس. ابومره. بومرّه. بوخلاف. عزازیل. خناس. شیخ نجدی.
[ اَ لَ هَ ] (اِخ) عبدالعزّی بن عبدالمطّلب. عمّ رسول صلوات اللََّه علیه. و این کنیت را مسلمانان به وی داده اند. بلعمی مترجم تاریخ طبری گوید: هیچکس نبود از عمان و عم زادگان پیغمبر علیه ال ...
[ اَ لَ ] (ع اِ مرکب) شیر. اسد. (المزهر) (المرصع).
[ اَ لَ ] (اِخ) طبری گرگانی. شاعری از مردم جرجان و مضجع او نیز بدانجاست و از زمان و ممدوح و دیگر اخبار او چیزی در دست نیست. او راست: دلم میان دو زلفت نهان شد ای مه روی ز بهر آنکه ز چشمت ه ...
[ اَ لَ ] (اِخ) فضل بن میمون. محدث است و محمدبن عبداللََّه الأنصاری از او روایت کند.