[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن احمد استرابادی. رجوع به حسن... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن حارث خوارزمی. رجوع به حسن شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن حسین بغدادی. رجوع به حسن بن حسین بن ابی هریره بغدادی شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن رشیق قیروانی ازدی. ادیب و شاعر. رجوع به ابن رشیق ابوعلی حسن شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن شعیب. رجوع به حسن... شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن عبداللََّه اصفهانی. رجوع به حسن... شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن علی بن نصربن عقیل ابوعلی السعیدی الواسطی البغدادی المنعوت بالهمام. شاعری از مردم واسط، مادح بعض امراء شام و عراق. او مقیم دمشق بود و مذهب شیعه داشت و قوصی از او ر ...
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن علی حرمازی. رجوع به حسن... شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن قاسم الطبری. فقیه شافعی. او فقه از ابوعلی بن ابی هریره فرا گرفت و تعلیقهٔ مشهورهٔ وی تعلیقاتی است بر فقه ابوعلی بن ابی هریره. او به بغداد میزیست و بعد از مرگ استاد خ ...
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن محمدبن اسعد نسابه. رجوع به حسن... شود.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن محمدبن اعین الحرانی. از روات حدیث است و از معقل بن عبید روایت کند.
[ اَ عَ ] (اِخ) حسن بن محمدبن دقاق نیشابوری معروف به ابوعلی دقاق. صاحب تذکرةالاولیاء گوید: او امام وقت بود و شیخ عهد و در احادیث و تفسیر و بیان و تقریر و وعظ و تذکیر شأنی عظیم داشت. مرید ن ...