[ اَ عَ ] (اِخ) اسیدبن حضیر صحابی. رجوع به اسید... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ عُ ] (اِخ) کنیت بیست تن از صحابهٔ کبار است.
[ اَ عُ ] (اِخ) ابن بغونش سعیدبن محمد. رجوع به ابن بغونش ابوعثمان... شود.
[ اَ عُ ] (اِخ) ابن مرجانه. از روات حدیث است.
[ اَ عُ ] (اِخ) ابن یعقوب الدمشقی. رجوع به ابوعثمان دمشقی شود.
[ اَ عُ ] (اِخ) احمدبن ابی عثمان ابن ابی المطوس. از روات حدیث است.
[ اَ عُ ] (اِخ) الانصاری. صحابی است.
[ اَ عُ ] (اِخ) بلخی. عطاءبن ابی مسلم. رجوع به عطاء... شود.
[ اَ عُ ] (اِخ) جاحظ، عمروبن بحربن محبوب کنانی لیثی بصری. رجوع به جاحظ عمرو... و رجوع به عمرو... شود.
[ اَ عُ ] (اِخ) حیری رازی. سعد یا سعیدبن اسماعیل. فقیه صوفی بمائهٔ سیم. اصل او از ری و منشأ و مقام وی به نیشابور در محلهٔ حیره بود و انتساب او باین محله است. او پس از فراگرفتن علوم ظاهر بخ ...
[ اَ عُ ] (اِخ) سعدبن حسن بن شداد. رجوع به سعد... شود.
[ اَ عُ ] (اِخ) سعدبن هاشم بن سعید خالدی بصری. رجوع به سعد... شود.