[ اَ سُ کَ نَ ] (اِخ) مجاشع بن قطبه. محدّث است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ سَ یْ یا ] (اِخ) علاءبن محمّدبن سیّار. محدّث است و ابوخالد یزیدبن سنان از او روایت کند.
[ اَ یِ ] (ع اِ مرکب) رجوع به ابوشائق شود.
[ اَ شِ ] (ع اِ مرکب) اسد. (المزهر). شیر.
[ اَ شِ ] (اِخ) مهناءبن عبدالحمید. محدّث است.
[ اَ شُ بَ ] (اِخ) عبیداللََّه بن مسلم. محدّث است.
[ اَ شَ جْ جا ] (اِخ) عبدالحکم بن عبداللََّه بن شجار. صحابی است.
[ اَ شُ ] (اِخ) ابن ترکی بن خلف البصیر. صاحب کشف الظنون گوید او راست: مفردات ابی عمرو به فارسی.
[ اَ شُ ] (اِخ) بسطامی. صاحب کشف الظنون کتاب ادب المریض و العائد را بدو نسبت میدهد. او ظاهراً طبیب بوده و تا سال ۵۳۵ هـ . ق. حیات داشته است.
[ اَ شُ ] (اِخ) رستم بن مرزبان. رجوع به رستم... شود.
[ اَ شُ ] (اِخ) زاهربن رستم اصفهانی. رجوع به زاهر... شود.
[ اَ شُ ] (اِخ) شاوربن مجیربن نزار. وزیر مصر. مقتول به سال ۵۶۴ هـ .ق. رجوع به شاور... شود.