[ اَ یِ ] (ع اِ مرکب) پالوده. فالوذج. (مهذب الاسماء) (دهّار). حلوا.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ سَ رَ ] (اِخ) محدث است. او از محمدبن کعب و از او عمش روایت کند.
[ اَ سَ رَ ] (اِخ) یزیدبن مالک بن عبداللََّه الجعفی. صحابی است و او جدّ خیثمةبن عبدالرحمن است.
[ اَ سَ عِنْ وَ سَ ] (ع اِ مرکب) هزارپا. گوش خَزَک. گوش خارک. پُرپایه. سَدپایه. ابواربع و اربعین. سقولوفندریون .
[ اَ سَ وَ عَ ] (اِخ) عقبةبن حارث بن عامربن نوفل بن عبد مناف. صحابی است و او به عام الفتح اسلام آورد.
[ اَ سَ حَ ] (اِخ) حذیفةبن اسید الغفاری. صحابی است و از بیعت کنندگان تحت شجره است.
[ اَ سَ ] (ع اِ مرکب) عرفج، چه آتش در آن زود درگیرد. (السامی فی الاسامی) (مهذب الاسماء). آتش عرفج.
[ اَ سَ ] (اِخ) تابعی است و از زیدبن ارقم روایت کند.
[ اَ سَ ] (اِخ) صحابی است و اسماعیل بن ابی خالد از وی روایت کند.
[ اَ سَ ] (اِخ) آدم بن احمدبن اسد هروی.
[ اَ سَ ] (اِخ) ابن ابی عصرون عبداللََّه بن محمد شافعی. او راست: تعلیقی بر مهذّب ابواسحاق شیرازی. و بعضی کنیت او را ابوسعید گفته اند. رجوع به ابن ابی عصرون... شود.
[ اَ سَ ] (اِخ) ابن حمدون. او راست: کتاب تذکره. ابن خلکان کنیت او را ابوالمعالی و ذهبی ابوسعد گفته و نیز ذهبی وفات او را در سال ۶۰۸ هـ . ق. آورده است. رجوع به ابن حمدون شود.