[ اَ ؟ ] (اِخ) نام یکی از فصحای عرب. (ابن الندیم).
لغت‌نامه دهخدا
[ ] (اِ) به رومی اسم نغر است و آن طائری است خرد. (مخزن الادویه) (تحفهٔ حکیم مؤمن).
[ اَ ؟ ] (اِخ) یکی از روات قرائت کسائی، و در پاره ای حروف با وی مخالف است. (ابن الندیم).
[ اَ بو بِ تِزْ زا ءِ ] (اِخ) ابن عبدالرحمن بن یحیی بن یغمرسن. ششمین از حکام بنی زیان در الجزایر. او با شرکت برادر خویش ابوسعید عثمان ثانی از سال ۷۴۹ تا ۷۵۳ هـ . ق. فرمانروائی داشت.
[ اَ ثَ لَ بَ ] (اِخ) جرثوم خشنی بن ناشم یا ناشر. صحابیست.
[ اَ ثِ قْ قی ] (ع اِ مرکب) سِرکه. سک. سِرکا. سِتَه. خَلّ. (المزهر). ادام البیت.
[ اَ ثِ قْ قی ] (اِخ) رجوع به ابورغال شود.
[ اَ بِ ] (ع اِ مرکب) خُبز. (المزهر). نان. (مهذب الاسماء). پکند. جابربن حبّه.
[ اَ عِ رَ ] (ع اِ مرکب) غراب اسود. کلاغ سیاه. و رجوع به ابوجائره شود.
[ اَ جُ بَ ] (اِخ) صحابیست.
[ اَ جِ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) کنیتی است از کنای مردان عرب.
[ اَ جَ فَ ] (اِخ) رجوع به ابن زیات محمدبن عبدالملک شود.