[ اَ بُلْ وَ ] (اِخ) هشام بن عبدالملک. رجوع به هشام... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ وَ ] (اِخ) یوسف بن عبداللََّه بن حارث الانصاری. محدث است.
[ اَ بُلْ کَ رَ ] (اِخ) بوصیری. رجوع به هبةاللََّه بن علی بن مسعود بوصیری شود.
[ اَ بُلْ کَ رَ ] (اِخ) نصرالدین وزیر ملک افضل. ابوالکرم لقب اوست و کنیت او ابوالفتح است. رجوع بنصرالدین ابوالفتح ملقب به ابوالکرم... شود.
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) ابن ابوکلثم لسان الحمره. خطیبی است از عرب، بلیغ و نساب و نام وی عبداللََّه بن حصین یا ورقاءبن اشعر.
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) ورقاءبن اشعر. رجوع به ابوالکلاب بن لسان الحمره شود.
[ اَ بُلْ کِ ] (اِخ) النمری. یکی از فصحای عرب. (ابن الندیم).
[ اَ بُلْ کَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) ندیم. (السامی فی الاسامی) (مهذب الاسماء).
[ اَ بُلْ کَ ] (اِخ) سعدبن مالک. محدث است و مصریان از او روایت کنند.
[ اَ بُلْ کَ ] (اِخ) الهمدانی. عبداللََّه بن الکنود. تابعی است و درک صحبت عمر کرده بود و هم از اصحاب امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب بود و در فتنهٔ ابن الزبیر کشته شد.
[ اَ بُلْ کَ وْ وا ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) کنیتی است مردان عرب را.
[ اَ بُلْ یَ ما ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) آنکه تفقد و تعهد حال و کار یتیمان کند.