[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) مطیع. فضل بن مقتدر. رجوع به مطیع... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) مغیث الدین. رجوع به محمودبن محمدبن ملکشاه بن الب ارسلان سلجوقی شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) مولی ابی بکر الصدیق بن ابی قحافه. صحابیست و او فتح خیبر را دریافته است.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) مهرانی. ظاهراً شاعری باستانی است. و از او در لغت نامهٔ اسدی بیت ذیل آمده است: ای تن ار تو کارد باشی گوشت فربی میبری چون شوی چون داسگاله خود نبری جز پیاز.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) میرزا بابر. رجوع به بابر (میرزا...) مکنی به ابی القاسم... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) ناصرالملک همدانی نایب السلطنهٔ سلطان احمدشاه قاجار. رجوع به ناصرالملک ابوالقاسم... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) نصیرالدین. رجوع به محمودبن المظفربن ابی توبه... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) هبةاللََّه بن حسن رازی. رجوع به هبةاللََّه... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) هبةاللََّه بن حسین بن یوسف. معروف به بدیع اسطرلابی. رجوع به هبةاللََّه... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) هبةاللََّه بن عبداللََّه قفطی. معروف به ابن سیدالکل. رجوع به ابن سیدالکل و رجوع به هبةاللََّه... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) هبةاللََّه بن فضل بن قطان. شاعر. معروف به ابن قطّان بغدادی. یکی از شعرا و نیز در طب و کحالی صاحب ید طولی بوده است و با شاعری حیص بیص نام مهاجات و ماجراها دارد و نیز ...
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) یحیی بن عقبه. محدث است.