[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) عمربن ابی الحسن. معروف به ابن فارض مصری. رجوع به ابن فارض و رجوع به عمر... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) عمربن ثابت، ضریر نحوی. معروف به ثمانینی. رجوع به عمربن ثابت و رجوع به ثمانینی... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) عمربن حسین حنبلی. رجوع به عمر... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) عمربن علی معروف به دیلمی. رجوع به عمر... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) عمربن محمدبن هیثم. رجوع به عمر... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) فضل بن سهل بن فضل حریری. رجوع به حریری ابوالقاسم... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) فضل بن محمدبن علی بن فضل قضبانی نحوی بصری. رجوع به فضل... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) فضل، خلیفهٔ عباسی. رجوع به مطیع... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) فُوَّر. رجوع به قاسم بن فیرةبن خلف بن احمد الرّعینی الشاطبی الضریر شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) قثم بن طلحةبن علی. رجوع به قثم... شود.
[ اَ بُلْ سِ ] (اِخ) قمی. ابن محمد حسن. معروف به میرزای قمی. فقیه شیعی. وی اصلاً گیلانی و مولد او به سال ۱۱۵۲ هـ . ق. بجاپلق بود و در عراق تلمذ آقا باقر بهبهانی و دیگران کرد و سپس در قم ...