[ اَ بُلْ غَ ءِ ] (اِخ) محمدبن علی بن فارس بن علی بن عبداللََّه بن الحسین بن القاسم معروف به ابن المعلم الواسطی الهرثی ملقب به نجم الدین. رجوع به ابن المعلم محمدبن علی شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) تیره ای از شعبهٔ عرب جباره از عشایر خمسهٔ فارس.
[ اَ بُلْ غَ ] (اِخ) سالم. مولی ابن مطیع. از روات حدیث است.
[ اَ بُلْ غَ ] (اِخ) قشاش. مردی از اکابر علم بتونس. وی پس از آموختن علوم مختلف بتدریس و افادت مشغول بود و ناگاهان خویشتن را بدیوانگی زد و بصحراها و کوهها متواری گشت و به همان حال سفری بح ...
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) قریه ای بیک فرسنگی شمال غربی احمد حسین قصبهٔ ناحیهٔ لیراوی دشت، بفارس.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن ابی بکر. رجوع به ابن ابی بکر شود.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن ابی الحسن سامری. او راست: کتاب تاریخ.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن ابی حصینه.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن برهان. رجوع به ابن برهان ابوالفتح... شود.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن التعاویذی. رجوع به ابن تعاویذی ابوالفتح... شود.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن جنی. رجوع به ابن جنی... شود.
[ اَ بُلْ فَ ] (اِخ) ابن فوزجه. رجوع به ابن فوزجه... شود.