[ اَ بُصْ صَ ] (اِخ) مغربی. رجوع به ابوالصلت امیّةبن عبدالعزیز... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُصْ صَ ] (اِخ) السراج. او از ابن عمر، و از او حفص بن ابی حفص السراج روایت کند.
[ اَ بُصْ صَ ] (اِخ) جبلةبن اشیم. تابعی است.
[ اَ بُصْ صَ ] (اِخ) صلةبن اشیم. تابعی است.
[ اَ بُضْ ضَ حْ حا ] (اِخ) او از ابی حکیمه و عبدالرحمن الاصبغ از او روایت کند.
[ اَ بُضْ ضَ حْ حا ] (اِخ) یکی از مشایخ طریقت در مائهٔ سیم هجری و ابوعبداللََّه خفیف صحبت او را دریافته است. رجوع به نامهٔ دانشوران ج ۲ ص ۳۹۶ شود.
[ اَ بُضْ ضَ حْ حا ] (اِخ) جارودبن یزید. از روات و غیر ثقه است.
[ اَ بُضْ ضُ رَ ] (اِخ) عمنةبن عمار. از روات حدیث است.
[ اَ بُطْ طُ فَ ] (اِخ) الاحمسی. شبیل بن عوف بن ابی حیّه. او بزمان جاهلیّت درک صحبت رسول صلوات اللََّه علیه کرد و بزهد معروف است و از عمربن الخطاب و زیدبن ارقم حدیث کند.
[ اَ بُطْ طُ فَ ] (اِخ) شبیل بن عوف. رجوع به ابوالطفیل الاحمسی شود.
[ اَ بُطْ طَ مَ ] (ع ص مرکب) خداوند طمع بسیار. طمّاع. خام طمع. آزمند.
[ اَ بُطْ طَ ] (اِخ) اعرابی. وی شوی شغفر است.