[ اَ بُدْ دَ ] (اِخ) رهاوی. محدث است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُدْ د ؟ ] (اِخ) الغنوی. یکی از فصحای عرب. (ابن الندیم).
[ اَ بُدْ دُ قَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) کنیتی از کنای مردان عرب.
[ اَ بُدْ دی ] (اِخ) عبداللََّه بن عمرو یا عمر (؟) بن عثمان بن عفان. رجوع به حبیب السیر ج ۱ ص ۲۱۰ و ۲۱۸ شود.
[ اَ بُذْ ذُ ] (ع ص مرکب) اَبخر. (المزهر). گَنده دهان.
[ اَ بُذْ ذَرْیْ / ذَ ] (اِخ) خالدبن عبدالرحمن افریقی. محدث است.
[ اَ بُرْ رُ بَ ] (اِخ) عبادبن طهمهٔ ثعلبی. شاعری است از عرب.
[ اَ بُرْ رَ ] (ع اِ مرکب) هُدهُد. (مهذب الاسماء). پوپو. پوپوک. شانه سر. ابوالاخبار. ابوتمامه. پوپه. بُدَک. مرغ سلیمان. مرغ نامه بر. کوکله. بوبو. بوبک. ابوالروح.
[ اَ بُرْ رَ ] (اِخ) ابن باغان، عباس بن باغان. رجوع به ابن باغان عباس... شود.
[ اَ بُرْ رَ ] (اِخ) سلیمان بن موسی الکلاعی. رجوع به سلیمان... شود.
[ اَ بُرْ رَ ] (اِخ) سلیمان القافلانی. محدث است.
[ اَ بُرْ رَ ] (اِخ) محمدبن لیث. یکی از بلغای عرب. (ابن الندیم).