[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن عباس نوبختی. رجوع به علی... شود.
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن عبداللََّه بن حسین بن جهضم. از مشایخ صوفیه در اواخر مائهٔ چهارم و اوائل مائهٔ پنجم هجری. اصل او از همدان و ساکن حرم بود و وی را ابن جهضم گویند و لقب او شی ...
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن محمدبن عبدالرحیم بن دینار کاتب بصری واسطی. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن محمدبن عمیر النحوی الکنانی البصری الواسطی. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) علی بن محمدبن مشاطه. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) محمدبن حسین بن الحسین بن عبدالوارث فارسی. رجوع به محمد... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) محمدبن عبداللََّه رازی، نزیل دمشق. رجوع به محمد... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) محمدبن یحیی بن ابی البغل اصفهانی. رجوع به ابن ابی البغل محمدبن یحیی... شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) مولی بنی نوفل. رجوع به ابوحسن مولی بنی نوفل شود.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) هارون بن مسلم. صاحب الحناء. محدث است.
[ اَ بُلْ حُ سَ ] (اِخ) هاشمی. یکی از مشاهیر ارباب طریقت در اواخر مائهٔ سوم هجری. رجوع به نامهٔ دانشوران ج ۳ ص ۹۳ شود.