[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن علی بن محمدبن دواس القنا الواسطی. از معاریف علمای نجوم. او در اول به مصر بود سپس به بغداد شد و بدانجا شاگردان بسیار بر او گرد آمدند. وی به ابن الواسط ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن محمد بصری. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن محمد رتبلی. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن محمدبن غزال نیشابوری. نحوی مقری. او امام نحو و صاحب فتوی در آن علم بود و از شاگردان ابونصر راشی است و براه تصوف و زهد میرفت. وی را در قراآت و نحو ت ...
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمد [ معروف به ] ابن نوبخت. شاعری صاحب دیوان است و در سال ۴۱۶ هـ . ق. درگذشته است.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمدبن یونس. رجوع به علی... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن احمد واحدی. رجوع به علی...، و رجوع به ابوالحسن علی... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن اسماعیل اشعری. پیشوای فرقهٔ اشعریه. رجوع به ابوالحسن اشعری و رجوع به حبیب السیر ج ۱ ص ۳۰۳ شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن اسماعیل بن سیده. رجوع به ابن سیده شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن الانجب ابی المکارم المفضل بن ابی الحسن اللخمی الفقیه. رجوع به علی بن الانجب... شود.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن الباجی. تابعی است و ابن ابی عروبه از او روایت کند.
[ اَ بُلْ حَ سَ ] (اِخ) علی بن بکتکین. از اتابکان اربل (از ۵۳۹ تا ۵۶۳ هـ . ق.).