[ اَ بُلْ اَ ] (اِخ) علی بن عبداللََّه بن عباس، جد خلفای عباسی. مولد او به سال ۴۰ هـ . ق. بود و امیرالمؤمنین علی علیه السلام او را علی نام نهاد و کنیت ابوالحسن داد. او مردی زاهد و فصیح ب ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ اَ ] (ع اِ مرکب) سیری. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی). شبع. ابوالرضا. (مهذب الاسماء).
[ اَ بُلْ اَ ] (اِخ) (پدر یتیمان) لقب امیرالمؤمنین علی علیه السلام.
[ اَ بُلْ بَ تَ ] (ع اِ مرکب) مار. حیه. (المزهر). || سگ. (مهذب الاسماء). || کراخک. (در نسخه ای از مهذب الاسماء).
[ اَ بُلْ بَ دْ دا ] (اِخ) مولی عبداللََّه بن جعفربن ابیطالب. او بحسن صوت معروف و از خنیاگران مشهور عصر خویش است.
[ اَ بُلْ ؟ ] (اِخ) هاشم عنوان بن عثمان الزبیدی الشامی. او را قرائتی است. (ابن الندیم).
[ اَ بُلْ بَ رَ سَ ] (اِخ) عمران بن عثمان زبیدی شامی. او صاحب قرائتی شاذّه است.
[ اَ بُلْ بَ ] (اِخ) کنیت عبد مناف است.
[ اَ بُلْ بَ ] (اِخ) هشام بن عبدالملک یزنی حمصی. محدث. وفات او به سال ۲۵۱ هـ . ق. بوده است و صاحب تاج العروس گوید صواب ابوالتقی بر وزن غنی است.
[ اَ بُلْ بَ ] (اِخ) محب الدین عبداللََّه بن ابی عبداللََّه الحسن بن ابی البقاء عبداللََّه بن حسین عکبری، و کنیت او ابوفضیل ادیب نحوی فقیه و حاسب حنبلی. مولد او بغداد به سال ۵۳۸ هـ . ق. او ...
[ اَ بُتْ تَ ] (اِخ) رجوع به ابوالبقا هشام... شود.
[ اَ بُلْ ] (اِخ) کنیت زیادبن ابی زیاد خراسانی. امام طائفهٔ جارودیه، از غُلات زیدیه که متجاهر به سبّ شیخین بوده است و لقب او سُرحوب است. ابن الندیم او را مکنی به ابوالنجم و نامش را زیادب ...