[ اَ بُلْ اَخْ ] (ع اِ مرکب) شیر. اسد. (المزهر).
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ بُلْ اَدْ ] (اِخ) ابوالحسن علی بصری، و او چون مناظرات بسیار کردی او را ابوالادیان گفتندی. وی از بزرگان صوفیه است و در قرن سوم میزیست و صحبت جنید را دریافت. در نفحات الانس ذکر او آمده ...
[ اَ بُلْ اَ سَ دِ ؟ ] (اِخ) رجوع به ابوالاشد سلمی شود.
[ اَ بُلْ اَ سَ دِ قو قَ ] (اِخ) نام پدر طاهربن ابی الاسد نوبت سالار ملک شمس الدین علی بن مسعود.
[ اَ بُلْ اَ فَ ] (اِخ) یکی از روات که روایت از ابوحکیم دارد.
[ اَ بُلْ اَسْ ] (اِخ) ابوالسوار. شاووربن فضلون. یکی از پادشاهان ارّان و ارمنستان در نیمهٔ اول مائهٔ پنجم هجری. مقرّ او شهر گنجه بود و او را جنگهای بسیار با ارامنه و روم بوده است و عاقبت بک ...
[ اَ بُلْ اَ وَ دِ شَ ] (اِخ) شاعری از عرب. و او را پنجاه ورقه شعر است. (ابن الندیم).
[ اَ بُلْ اَ حَ ] (ع اِ مرکب) استر. بغل. (المزهر). قاطر.
[ اَ بُلْ اَ عَ ] (ع اِ مرکب) باز. بازی. (المزهر).
[ اَ بُلْ اَ یَ ] (ع اِ مرکب) عقاب. (المزهر). ابوحسان.
[ اَ بُلْ اَ عَ زز ] (اِخ) قراتکین. محدثی است.
[ اَ بُلْ اَ لَ ] (اِخ) ابراهیم بن عبداللََّه. یکی از رجال دولت بنی اغلب. او به سال ۲۱۹ هـ . ق. از دست بنی اغلب حکومت صقلیه داشت و در آن وقت با روم محاربات چند کرد و کشتی های روم بگرفت ...