[ اَ اِ قِ عِ ] (اِخ) ابراهیم بن منصوربن المسلم الفقیه الشافعی المصری، معروف بعراقی. خطیب جامع مصر، فقیهی فاضل. او راست: شرح کتاب مهذب تصنیف شیخ ابواسحاق شیرازی در ده جزو و آن شرحی جید و ...
لغت‌نامه دهخدا
[ اَ اِ قِ قُ شَ ] (اِخ) رجوع به ابراهیم بن میاس... شود.
[ اَ اِ قِ مَ وَ ] (اِخ) رجوع به ابواسحاق ابراهیم بن احمدبن اسحاق المروزی خالدآبادی شود.
[ اَ اِ قِ صِ ] (اِخ) رجوع به ابراهیم بن ماهان شود.
[ اَ اِ ] (اِخ) کنیت ترمذی، فقیه شافعی. رجوع به ترمذی ابواسماعیل... شود.
[ اَ اِ ] (اِخ) کنیت طغرائی عمید فخرالکتّاب حسین بن علی بن محمد اصفهانی. رجوع به طغرائی عمید فخرالکتّاب... شود.
[ اَبْ ] (اِخ) نام محلی است و انواص با نون نیز گفته اند. (مراصد).
[ اَبْ ] (ع اِ) میش. نعجه، از آنرو که در رفتن گام فراخ نهد. || کلمه ای که بدان میش ماده را برای دوشیدن خوانند. (منتهی الارب).
[ اَ ؟ ] (اِخ) نام جزیره ای بشمال جزیرهٔ بوبیان.
[ اَ بُلْ اَ رَ ] (اِخ) زیاد. تابعی است.
[ اَ بُلْ اَ ضَ ] (ع اِ مرکب) ریاحین. (المزهر).
[ اَ بُلْ اَ طَ ] (ع اِ مرکب) برذون. (المزهر). || اسب. || ستور. (مهذب الاسماء). بغل. استر. (السامی فی الاسامی). ابومختار. قاطر.