[ اِ سُ ] (ع اِ مرکب) شب و روز. (المزهر).
لغت‌نامه دهخدا
[ اِ طِ مِ رر ] (اِخ) نام دو کوه در بطن نخله.
[ اِ نَ تُ مَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) تأنیث ابن مخاض. || شتربچهٔدویم درآمده یا شتربچه که مادرش آبستن شده باشد. ج، بنات مخاض.
[ اِ نَ تُلْ جَ بَ ] (ع اِ مرکب) مار. || صدا.
[ اِ نَ ] (ع اِ) دختر. بنت. ج، بنات.
[ اَ ] (اِخ) مرکز بلوک تَرگوَر در ارومیّه.
[ اُ نا ] (اِخ) نام موضعی به شام از سوی بلقاء و بعضی گفته اند نام قریه ای است بموته و آنرا یُبنی نیز گویند.
[ اِ نَ شَ ] (اِخ) دو رأس و قلهٔ کوه شمام.
[ اَ یَ ] (ع اِ) جِ بناء. ساخته ها. ساختمانها. بناها. || پایه ها. بنیان ها. اصل ها. قواعد: کتاب الأبنیة عن حقایق الادویه. || صیغه ها. صیغ: کتاب الابنیة لابن القطاع. ج، ابنیات.
[ اُبْ بَ / بِ ] (ترکی، ص مرکب، اِ مرکب) (مرکب از اُبّه، بمعنی ایل و طائفه +باشی، رئیس) رئیس و ریش سفید مردمی چادرنشین.
[ ] (اِخ) عبداللََّه افندی. او در سلطنت احمد ثالث سلطان عثمانی دوبار مسند مشیخت یافت. در ۱۰۹۶ هـ . ق. بحلب و در ۱۱۰۰ در مصر و در ۱۱۰۳ در ادرنه و در ۱۱۰۶ در مکهٔ مکرمه بوده است و در سن ...
[ اُبْ بَ چارْ ] (اِخ) اُبه ای است در صحرای اترک در جنوب شرقی ابّهٔ موسی خان.