[ اِ نُ صُ ] (ع اِ مرکب) آفتاب. || روز. || خورشید. || حرامزاده. (مهذب الاسماء). ابن عجل. ابن الصبح.
لغت‌نامه دهخدا
[ اِ نُ طَ بَ ] (ع اِ مرکب) ماریست زرد.
[ اِ نُ طَ ] (ع اِ مرکب) دزد. سارق. راهزن. رهزن. ره بُر. راهبُر.
[ اِ نُ عِ / عُ زَ ] (ع اِ مرکب) فرزند بازپسین. ابن هرمه. و در تداول عوام، ته تغاری.
[ اِ نُ مَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) اشتر نرینهٔ یکسالهٔ بدوّم درآمده. || اشتر یک ساله. (مهذب الاسماء). شتربچه که مادرش گشنی یافته باشد. و شتر مادهٔ یکسالهٔ بدوم درآمده را بنت مخاض گویند. ج، ...
[ اِ نُ مِ ] (ع اِ مرکب) ماه نو. (منتهی الارب).
[ اَ ] (ع اِ) جِ ابن.
[ اَ ءِ خُ ] (اِخ) رجوع به ابناء شود.
[ اَ ءِ مُ ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) شاهزادگان.
[ اَ ئُدْ دَ ] (ع اِ مرکب) سندانی که از کوی برگیرند. (مهذب الاسماء). کوی یافت ها. بچه های سرراهی. ابناءالسکک. || دزدان.
[ اِ دُ ] (اِخ) غنی و باهله، دو قبیلهٔ عرب.
[ اِ ] (اِخ) نام قریه ای به مصر. ابنهس. (منتهی الارب).