[ اِ نُلْ ؟ ] (اِخ) علی بن محمد. از ادبا و شعرای مائهٔ هفتم هجری. پاره ای تعلیقات و مجموعه ای چند و قطعاتی از اشعار داشته. وفات او به ۷۰۳ هـ .ق . بوده است.
لغت‌نامه دهخدا
[ اِ نُلْ کَ ] (اِخ) فقیه و محدث. او راست: کتاب ناسخ القرآن و منسوخه. کتاب احکام القرآن و آنرا از ابن عباس روایت کرده است. (ابن الندیم).
[ اِ نُلْ یَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) کسی که در اندیشهٔ فردا نباشد و امروز را غنیمت داند.
[ اِ نُ بَ / اِ نُ بُ رَ ] (ع اِ مرکب) کلاغ. غراب. زاغ.
[ اِ نُ بَ غی یَ ] (ع ص مرکب) حَذِر. زیرک.
[ اِ نُ بُ لُ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) باطل. (المزهر).
[ اِ نُ جَ ] (ع اِ مرکب) شب تاریک. تاریک ماه. شب که هلال دیده نشود.
[ اِ نُ حَ بْ بَ ] (ع اِ مرکب) نان. (مهذب الاسماء) (المزهر).
[ اِ نُ ] (ع اِ مرکب) پسردائی. خالوزاده. پسرخالو. دائی زاده. پسر نیای مادری. (مهذب الاسماء).
[ اِ نُ یَ ] (ع اِ مرکب) کلاغ. (مهذب الاسماء). زاغ. غراب.
[ اِ نُ زَ مَ لَ ] (ع ص مرکب، اِ مرکب) رجوع به ابن بجده شود. || ابن اَمة. ابن نفیله.
[ اِ نُ شَ نْ نَ ] (ع اِ مرکب) خر. حمار. درازگوش.