۱. بی‌شرم؛ بی‌آزرم. ۲. گستاخ.
فرهنگ فارسی عمید
آن‌که نتواند بخوابد؛ کسی که به خواب نرود.
۱. بی‌هوشی. ۲. بی‌حالی. ۳. آشفتگی.
۱. بی‌سلیقه. ۲. کسی که علاقه و توجه به زیبایی و هنر نداشته باشد.
۱. آنچه رنگ نداشته باشد. ۲. [مجاز] ساده و بی‌آلایش. ۳. (اسم) طرح ساده که نقاش بر روی پارچه یا کاغذ می‌کشد و بعد آن را رنگ‌آمیزی می‌کند.
کسی که دورویی و ظاهرسازی نکند.
زشت؛ بدقواره؛ بدترکیب.
۱. آسان. ۲. (قید) بی‌رنج؛ بی‌مشقت.
۱. بی‌گفتگو. ۲. بی‌شک‌وشبهه.
۱. رسوا؛ بی‌آبرو. ۲. بی‌ناموس.
۱. بی‌عزت. ۲. بی‌آبرو. ۳. بی‌ناموس.
۱. صاف‌وساده. ۲. بی‌ریا. ۳. بدون حقه‌بازی.