[زمین شناسی] ماسه صوتی،ماسه صدادار - ماسه ای، معمولاً تمییز و خشک، که صدای موسیقایی، نجوایی یا قرچ قروچ (وقتی آشفته می شود) از خود گسیل می کند. مانند ماسه بیابانی که وقتی از وجه دامنه ای به پایین می لغزد از خود تولید می کند و یا ماسه ساحلی که وقتی زیر و رو شود یا بر روی آن قدم گذاشته شود، صدایی از خود ایجاد می کند. مثلاً: ماسه موسیقایی، ماسه غرّنده، ماسه غران، ماسه صوتی. - مترادف: singing sand (ماسه خواننده یا آوازه خوان).

شن و ماسه به صدا در می آید یا شن می خواند یا شن می خواند